Is een hond een carnivoor of een omnivoor?

Deze vraag doet al even de ronde en er is vaak discussie rond. Sommige mensen zouden er zelfs een herbivoor van maken. Daarom leek het mij een goed idee om hier wat duidelijkheid in te brengen. Ik volg nu al een de opleiding integraal voedingstherapeut bij centrum natuur geneeskunde en voeding bij dieren en vond dit toch te interessant om niet te delen. Dit is weliswaar een samengevatte versie, speciaal voor jullie!

Dieren hebben verschillende manieren ontwikkeld om zich aan te passen aan hun voedselbron, en de manier waarop ze hun mond gebruiken, geeft vaak veel informatie over hun dieet. Er zijn drie grote groepen zoogdieren op basis van hun voeding: carnivoren, omnivoren en herbivoren. Hier volgt een overzicht van deze groepen, inclusief hoe hun mond en spijsverteringssysteem zijn aangepast aan hun dieet.

Daarom eerst wat info!

Herbivoren - Omnivoren - Carnivoren

Carnivoren

Carnivoren, zoals grote katten, hebben scherpe tanden waarmee ze vlees van botten kunnen scheuren. Ze eten dan ook enkel vlees. Hun kaken kunnen alleen omhoog en omlaag bewegen, zonder zijwaartse beweging, wat hen helpt om prooien vast te houden. Ze kunnen niet goed kauwen, maar slikken grote stukken prooi in. Hun spijsverteringsstelsel is snel en efficiënt, met een korte darm (ongeveer 3-4 keer de lengte van hun lichaam) en een maag die een extreem lage pH-waarde heeft, ideaal voor het verteren van vlees en botten. De ogen van carnivoren staan naar voren gericht, wat hen helpt om hun prooi beter te zien. Dit verschilt van herbivoren, die hun ogen aan de zijkanten van hun hoofd hebben voor beter perifeer zicht om roofdieren op tijd te spotten.

Herbivoren

Herbivoren eten voornamelijk plantaardig materiaal, wat moeilijker te verteren is dan vlees. Daarom hebben ze platte kiezen die geschikt zijn voor het malen van planten en kunnen ze hun kaken horizontaal bewegen. Ze hebben ook lange, scherpe voortanden om gras en ander plantaardig materiaal af te bijten. De maag van herbivoren heeft een pH-waarde van ongeveer 2,5 en hun darmen zijn veel langer (6-16 keer de lengte van hun lichaam) om tijd te geven aan bacteriën die helpen bij de afbraak van plantvezels.

Omnivoren

Omnivoren eten zowel plantaardig als dierlijk voedsel. Deze groep is erg divers, met dieren die voor een groot deel vlees eten en anderen die meer planten eten. Bijvoorbeeld, de Europese rode vos eet voor 70% vlees, terwijl de Amerikaanse zwarte beer slechts 25% vlees eet en daarnaast vruchten en bessen consumeert. Omnivoren zijn afhankelijk van hun omgeving en kunnen niet altijd hetzelfde dieet volgen; als ze langdurig voeding krijgen die niet overeenkomt met hun natuurlijke dieet, kunnen ze gezondheidsproblemen krijgen door tekorten of overschotten aan bepaalde voedingsstoffen.

Specifieke soorten carnivoren

Binnen de carnivoren zijn er ook verschillende soorten. Obligate carnivoren eten uitsluitend vlees, zoals katten. Facultatieve carnivoren, zoals sommige beren, eten meestal vlees, maar kunnen ook plantaardig materiaal eten, wat hen een soort tussenpositie geeft tussen carnivoren en omnivoren.

In samenvatting zijn de mondstructuren, spijsverteringssystemen en gedragingen van dieren allemaal nauw verbonden met hun voedingsbehoeften en omgeving. Elk type zoogdier is perfect aangepast aan de manier waarop het voedsel verkrijgt en verwerkt, of het nu vlees, planten of een combinatie van beide is. Toch mooi hoe alles in elkaar zit?!

Honden zijn geen directe afstammelingen van de huidige grijze wolf, maar delen een gemeenschappelijke voorouder die ongeveer 100.000 jaar geleden leefde. Deze voorouder was een vleeseter, zoals de wolf, en het dieet van wolven bestaat voornamelijk uit dierlijk voedsel, hoewel ze af en toe wat plantaardig materiaal eten voor medicinale doeleinden of uit de maaginhoud van hun prooi.

Zo'n 30.000 jaar geleden begonnen honden zich in de buurt van mensen te begeven, waarschijnlijk door zich aan te passen aan het eten van voedselresten. Het lijkt erop dat vroege mensen selectief begonnen te domestificeren door voorkeur te geven aan minder bange, kleinere wolven. De eerste duidelijke bewijzen van de band tussen mensen en honden stammen gaan tot 14.000 jaar terug, toen mensen honden begroeven naast hun overledenen.

Hoewel de meeste hedendaagse honden nauw verwant zijn aan wolven, zijn er ook uitzonderingen, zoals de dingo. Deze wilde hond in Australië heeft enkele unieke kenmerken, maar het is waarschijnlijk een verwilderde gedomesticeerde hond. Honden hebben zich genetisch aangepast aan hun omgeving, bijvoorbeeld door meer genen te hebben die helpen bij de vertering van zetmeel, wat hen in staat stelt een meer gevarieerd dieet op te nemen dan wolven.

Dingo

Besluit:

Over het algemeen zijn honden carnivoren met omnivore trekken of facultatieve carnivoren: hun natuurlijke dieet bestaat uit vlees en organen van prooidieren, maar hun spijsverteringssysteem is in staat om ook kleine hoeveelheden plantaardige vezels te verwerken.